Lumi

Oh sa bukurë ndjehëm
Kur gurgullon Lumi.

Freskija e tij
Ma ushqenë shpirtin

Emmenbrücke, 1997

Fluss

Oh, wie schön fühle ich mich
Wenn der Fluss vor sich hin gurgelt.

Seine Lebhaftigkeit
hält meine Seele lebendig.

Emmenbrücke, 1997

Balasti

Në shtëpinë time

Bëj jetën e lumtur

Të një qeni me zgjebe

Ujin e zi e bart

Nga kati i trembëdhjetë

Në të shtatin

Të bardhin e shpur

Nga i treti në të nëntin

I lëpij të gjithë eshtrat e mëhallës

Dhe mëlcoj plagën e madhe

Të voglat i numëroj ndonjëherë

Duke i shumëzuar me yjtë

Ditën e njimtoj nën strehë të huaj

Dhe kur të bjerë muzgu

Ndizen të gjitha xixëllonjat

E lirisë sime të përanshme

Brenda murit që s’kalohet

Në jetën time të thyeshme

Përnatë kapërcej pragun e ëndrrës

Dhe dal në tjetër planet

Ballast

In meinem Haus

Führe ich das glückliche Leben

Eines Hundes der die Krätze hat

Abwasser trag ich

Vom dreizehnten Stock

In den siebten

Sauberes schlepp ich

Vom dritten auf den neunten

Ich schleck an allen Knochen die im Viertel herumliegen

Und versüsse die grosse Wunde

Die kleinen zähl ich manchmal

Multipliziere sie mit den Sternen

Den Tag hintergeh ich unter fremdem Dach

Und bricht die Dämmerung an

Entzünden sich alle Glühwürmer

Meiner Randfreiheit

In der Mauer die man nicht durchstösst

In meinem zerbrechlichen Leben

Überschreite ich allnächtlich die Schwelle des Traums

Und ziehe auf einen anderen Planeten

Maddalena

Mezzanotte minaccia. Maschi mordaci

millantano meraviglie:

magnifici muscoli, membri muschiati … misericordia!

Mentono male, mimando

mille moine, melense, mielose.

Mah, merito meglio: marameo messeri!

Moroso mio, mammoletta magra,

mimosa mingherlina:

mi manchi moltissimo.

Maddalena

Mitternacht mahnt. Muntere Männer,

Möchtegern-Machos, Musketiere mit Muskeln,

machen Mädchen

mürbe.

Mich? – Meinste?

Mitleidig machen’s mich,

miauende Mannsbilder!

Mir mangelt

mein Mini-Mann, mein Mignon, mein Mümmelmann,

meine milchige Mager-Mimose.